कायदा जोपर्यंत जनतेचे मानस म्हणजे तिच्‍या भावना प्रकट करतो, तोपर्यंतच कायद्याचे पावित्र्य टिकून राहते. तो जेव्‍हा शोषक समूहांच्‍या हातातला कागदाचा कपटा बनून जातो, तेव्‍हा त्‍याचे पावित्र्य आणि महत्‍त्‍व तो हरवून बसतो. न्‍याय द्यायचा तर प्रत्‍येक प्रकारच्‍या लाभांचा आणि हितसंबंधांचा खातमा करणे ही मूलभूत गोष्‍ट आहे. कायदा जसजसा सामाजिक गरजा भागवणे बंद करत जातो; तसतसा तो जुलूम आणि अन्‍याय वाढवण्‍याचे हत्‍यार बनत जातो. असे कायदे चालू ठेवणे याचा म्हणजे सार्वजनिक हितावर विशेष हितसंबंधांची ढोंगी जबरदस्‍ती आहे, दुसरे काहीही नाही,
भगतसिंह – न्यायालय एक थोतांड आहे! (सहा सहकाऱ्यांची घोषणा)
